Tapat (front). Tapat (honest)

For the longest time, ang tingin ko sa sarili ko, napaka honest kong tao.


Kapag meron akong nagawang mali, sa bahay, kung may nasira akong gamit, ako pa mismo lumalapit sa Mama at Papa kong umiiyak kasi hindi ko sinasadya. Hindi na nila kailangan pang magulat pag nakita nila at galit na galit na magtatanung kung sinu may gawa. Ayaw na ayaw ko din kasi ang nasisigawan dahil nanliliit ako.


Ganoon din ako sa school at sa trabaho. Kapag hindi ko talaga alam ang isang bagay, sinasabi ko ang totoo, hindi ako magkukunwari at magmamarunong dahil mas takot akong mapahiya pag may major major na nangyaring hindi maganda. Alam ko lahat ng ginawang style ng mga kaklase ko para gumawa ng kodigo pero kahit kailan, hindi ako gumaya at nakinabang doon. Minsan nga, sa quizzes, lalo na pag dosage and solutions, perfect na dapat ang score ko, nalimutan ko lang ang decimal point.


"Gusto mo lagyan ko?" bulong ng classmate ko, siya ang nagchecheck.


"Wag. Hayaan mo na." 


Big deal ang decimal point lalo na sa gamot at fluids na ibibigay mo sa isang taong may sakit. Sobra o kulang, pwede nilang ikamatay o magkaroon ng complications.


I would've aced the test. Nobody would find out. But I'd be able to tell the difference.


Mahina din ako sa Statistics. Kailangan pa naman yun lalo na sa 4th year dahil may research. Lagi pa siyang nasa first period kung kelan madalas, tulog pa ang diwa ko. Kadalasan, wala na akong naiintindihan. Naiwan na yata ako ng 3 chapters. Magkakaroon ng quiz, kokopyahin ko yung problems, isusulat ko pangalan ko, at saka ako matutulog. Ipapasa kong malinis ang aking papel. Zero. Anu ngayun? Hindi ko alam eh? Kesa naman mandaya ako.


Dinala ko ang parehong prinsipyo nung pumasok ako sa isang relasyon.


Ang gusto ko noon, alam niya lahat, sasabihin ko lahat. Dapat, mas kilala niya ako kumpara sa kahit sinung tao.


Mali pala ako.


Kahit paano ko isipin na ang "partner" ko ang dapat maging pinaka "best friend" ko, may mga bagay na hindi mo dapat sinasabi sa kanya dahil darating yung araw na gagamitin niya iyon... laban sa iyo. 


Tulad na lang ng isang beses na sinabi ko sa Ex-BF ko, "Busy busy day bukas. After ko mag gym marami akong gagawing deliveries meron pa sa Makati..."


Tanghali, nag text siya sa akin. "Half day lang kami ngayun, pauwi na ako gusto ko mag pamassage."


"Sinu naman gagawa?" tanung ko.


"Si Ron. Kilala mo naman siya di ba?"


Oo nga. How could I miss it. Matangkad, matipuno, moreno. Barako ang dating. Lalakeng lalake kung tingnan. Wala naman malisya sakin dati bakit niya kinukuha ang celfone number ng mga therapist dun sa spa para magpa "home service". 


"Kasi alam mo ba? Sa binabayad natin doon, 80 lang ang nakukuha nila kaya umaasa lang sila sa tips..." sabi niya. Sige concerned ka. Pero negosyante din ako eh, sa totoo lang, daya ang ganoon. Bawal nga naman kasi talaga. Pwedeng matanggal sa trabaho ang therapist kapag nahuli.


Napansin ko din mejo special ang trato niya kay Ron. Nung birthday nito, namasyal pa sila sa Timezone Gateway. May pictures pa. Pinapasahan din niya palagi ng load. Nireresetahan ng gamot ang nanay na may sakit.


...masyado lang talagang mabait si Mark.


Bakit ko nga ba tinanung? Eh papaano, minsan ko na nahuli sa celfone, balak magpapunta ng "masseur" sa condo kapag yung mga araw na umuuwi ako sa amin. Masseur galing Manjam. 


Hay naku! Magkakalat ka na lang din, matuto ka sanang maglinis. Well, magaling din naman kasi akong detective. Meron nga din kaming psychic link hindi ba?


Nung malaman kong si Ron ang pupunta, kinutuban ako. Kailangan kong matapus at makauwi agad. Kailangan kong maagapan...


Pagdating ko, hindi naman nakalock ang pinto. Nandoon ang "asawa" ko. Yung mukha ba niya eh yung "awww-andito ka na" effect. Hindi naman ganun ang salubong niya sa akin. Hindi niya yata inaasahan na makakauwi ako agad.


Ilang minuto pa, dumating na din si Ron. Umakyat sila sa kwarto, doon minasahe. Sinadyang iniwang bukas ang pinto para hindi ako magduda.


Ako naman, kinalkal ang celfone niya.


"Pwede ka ba ngayun? As in NGAYUN na. Punta ka dito sa condo. Heto address... magtaxi ka na para bilis lang..."


"Sana bilis lang yung biyahe... habang wala pa yung asawa ko... nagseselos kasi sayu yun eh!"


Hindi ito ang unang beses. Lagi ko naman siyang kinakausap. Hindi rin naman siya umaamin... Mejo mahaba na listahan ng mga lalake niya.


Naalala ko noon yung ibang classmate ko nung college lalo na si Gem. Nakailang boyfriend na rin siya (hmmmm.... siya yung boobsie girl dun sa isa kong post ^^). Yung iba nakilala ko, mababait naman, may hitsura din. Takang taka ako, tuwing tatawag siya sa akin dahil naka score siya ng gwapo sa malapit sa dorm niya.


"Teka, di ba may boyfriend ka? Ang sweet sweet niyo pa nga eh? Anu itong ginagawa mo?" 


"Wala lang. Tumitikim lang."


"Paano mo nagagawang hahalik ka dun sa guy na yun tapus maya maya magkikita na naman kayu ng BF mo at hahalik ka din sa kanya?"


"Seth. Ang mahalaga, at the end of the day alam mo kung sinu ang mahal mo..."


Naintindihan ko pero it never made sense to me. 


Bakit kailangan mo yun gawin? Hindi ka pa ba masaya? Hindi ba siya masasaktan?


Dumating nga rin ang araw na kinain ko din ang mga salita ko. Pinikitan ko nung una. Sinubukang i-enjoy.... wala naman makaka alam di ba?


Kinabukasan. Humarap ako sa salamin. Hindi mabuting tao ang nakita ko. Sinabi ko sa sarili ko hindi ko na gagawin ulit, hindi tama, hindi na niya kailangan malaman gumanti ako. Pagsisisihan ko na lang. Mas lalo ko na lang ipapakita gaano ko kamahal si Mark.


May nahuli na naman ako. Ginamit pa niya yung celfone na binili ko sa kanya para kuhanan ng stolen shot yung guy na nakishare ng table sa kanya.


Bakit mo kailangan kuhanan ng picture... gamit pa yung regalo ko!?


"Sinu ito?" tanung ko.


"Ahh si Jayson. Nameet ko sa spa, nakishare ng table"


"Oook... eh bakit mo siya pinicturean?"


"Wala lang. Trip trip lang"


"Eh di magkatext na din kayu ganun?"


"Oo friends lang naman."


Isang araw, nagpaalam siyang pupunta ng Alabang. Nasa States daw kasi si Mama niya. Kailangan diligan mga halaman, pakainin ang mga aso kasi walang nagbabantay. Sumama naman ako. Sa Cubao din kami umuwi.


Tulog na siya. Sinilip ko ulit ang celfone.


"Pupunta ako ngayun ng Alabang. Kapag hindi sumama si Seth, meet tayu ha..."


Galit na ako. Pero hindi ko pinahalata. Hindi ko na siya kinumpronta.


Sumama ako sa ibang guy. Ilang beses din naulit. Paiba iba. Kung noong una, nagui guilty pa ako... habang ginagawa mo pala, namamanhid ka na.


Dito ako natutong makipaglaro. 


I was cheated on. I cheated back. I played with more cheaters. Exciting. It was a sport for me.


Lalo na sa chat at online profiles. 


Simple. I bend forward, you hump. Think you can do that well? Mack me. NOW. Cubao and nearby places. Your pic gets mine. Quite disappointed with the guy earlier. Make me cum.


I prefer short term flings and relationships, i easily get bored... absolutely promiscuous... I like them married or with partners, I like cheaters because i also cheat... :)


Sa maniwala ka man o sa hindi, mas marami akong nag memessage sakin pag ginamit ko yung pangalawa.


May asawa, may boyfriend, may girlfriend, ikakasal kinabukasan... Pakialam ko? Ikaw lumapit sa akin hindi ba? Hindi naman kita pinilit.


Dumating din ang araw nagkahulihan na din kami ni Mark. Hindi man sa akto, pero sapat na nakita namin para patunayan na nakiki apid ako sa iba. Naunahan lang ako. Matagal na din naman kaming naglolokohan.


Nagsisi na ako. Nagsawa na din. Napagud na. Nasaktan.


... Nagbabago muli. Hindi ko na kayang ibalik yung dating inosente at maprinsipyong Seth. Nagpadala ako sa galit. Ako gumawa nito sa sarili ko. Hindi ko ipinagmamalaki.


Alam ko pa din ang kalakaran ng laro. Tuwing may nakikilala akong bago, maaga pa lang, nakikitaan ko na.


Nakikita ko rin sa ibang kaibigan ko hanggang ngayun. Naglalaro sila. Kahit anung bait ng partner nila, naglalaro pa rin sila. Minsan. How true? Ewan. Behaved ba talaga? Siguro nga.


Mahirap bitiwan ang mga dating nakagawian. 


Madali lang humanap ng goodlooking o gwapo. 


Ang kailangan ko ngayun, yung matino. Yung hindi ko kailangan bantayan.

*******************************************************

Honesty may be the best policy, but I say it's expensive. Only a handful of people can afford to live with it on a daily basis. - Seth

*******************************************************